روابط ساده و ترکیبی سبک های رهبری تحولی، تبادلی با اثربخشی سازمانی در مدارس هیأت امنایی و عادی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک­های رهبری تحولی، تبادلی با اثربخشی سازمانی و مقایسه آن در بین مدارس ابتدایی هیأت امنایی و عادی استان همدان در سال تحصیلی92-1391 بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی هیأت امنایی و عادی استان همدان به تعداد 5137 نفر بوده و حجم نمونه براساس فرمول کوکران به تعداد 582 آزمودنی (مدارس هیأت امنایی 226 معلم و مدارس عادی 356 معلم) تعیین گردید. روش نمونه­گیری با استفاده از نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نسبی انجام شد. برای جمع­آوری داده­ها از دو پرسشنامه با عناوین: سبک­های رهبری بس و اولیو (1995) و اثربخشی سازمانی هریسون (2008) استفاده گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه­ها از روش روایی محتوایی و برای سنجش میزان پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. ضریب پایایی محاسبه شده برای پرسشنامه­های سبک­های رهبری و اثربخشی سازمانی به ترتیب 915/0و 965/0 برآورد گردید. یافته­ها حاکی از آن است که میانگین به­کارگیری سبک­های رهبری تحولی، تبادلی و اثربخشی سازمانی در مدارس هیأت امنایی و عادی استان همدان بالاتر از سطح متوسط است. آزمون t گروه­های مستقل آشکار کرد که مدیران مدارس هیأت امنایی،بیشترسبک رهبری تحولی و مدیران مدارس عادی، بیشتر سبک­ رهبری تبادلی را مورد استفاده قرار می­دهند. به­علاوه وضعیت اثربخشی سازمانی مدارس هیأت امنایی نسبت به مدارس عادی بهتر است. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک­های رهبری تحولی، تبادلی با اثربخشی سازمانی در کلیه مدارس، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر آن است که از بین ابعاد سبک­های­ رهبری در مدارس هیأت امنایی، مؤلفه­های ملاحظات فردی، تحریک ذهنی و نفوذ آرمانی؛  در مدارس عادی، ویژگی­های تحریک ذهنی و مدیریت استثناء بیشترین تأثیر را در پیش­بینی اثربخشی سازمانی دارند.